«ففتق نورى، فخلق منه السموات و الارضین و انا و الله اجل من السماوات و الارضین.» پس نور مرا شکافت و از نور من آسمانها و زمین را آفرید به خداى تبارک و تعالى قسم که من از آسمانها و زمین برترم.
«وفتق نور على بن ابى طالب علیه السلام فخلق منه العرش و الکرسى و على بن ابى طالب علیه السلام و الله افضل من العرش و الکرسى »و چون نور على علیه السلام را منتشر ساخت عرش و کرسى از نور او خلق گردید. به پروردگار قسم که على علیه السلام از عرش و کرسى افضل است.

«و فتق نور الحسن علیه السلام فخلق منه اللوح و القلم و الحسن علیه السلام و الله افضل من اللوح و القلم». سپس نور حسن علیه السلام را باز کرد و لوح و قلم از نور حسن علیه السلام به وجود آمد و به خدا قسم که حسن علیه السلام از لوح و قلم نیز برتر است.
«وفتق نور الحسین علیه السلام فخلق منه الجنان و الحور العین و الحسین علیه السلام و الله افضل من الحور العین »و چون هستى را از نور حسین علیه السلام معطر کرد، بهشت و حوریان زیباروى از نور او پدیدار گشتند. والله حسین از حورالعین برتر است.

«ثم اظلمت المشارق و المغارب فشکت الملائکه الى الله تعالى ان یکشف عنهم تلک الظلمه فتکلم الله جل جلاله کلمه فخلق منها روحا ثم تکلم بکلمه فخلق من تلک الکلمه نورا فاضاف النور الى تلک الروح و اقامها مقام العرش فزهرت المشارق و المغارب فهى فاطمه الزهراء علیهاالسلام و لذلک سمیت الزهراء لان نورها زهرت به السماوات. »سپس همه ى هستى از شرق تا به غرب تاریک ماند.

ملائکه بر پروردگار از آن همه تاریکى و ظلمت شکایت کردند و خواستند که پروردگار تاریکى را از ایشان برطرف کند. پروردگار در اجابت خواسته ى آنان کلمه اى فرمود، از آن کلمه روحى خلق گردید، سپس کلمه اى دیگر فرمود و از آن کلمه نورى خلق شد پس آن نور را به آن روح اضافه کرد و آن را در بلندترین مکان عرش قرار داد . همه ى عالم از شرق تا به غرب نورانى شد. آن روح آمیخته به نور خلق شده از لطف پروردگار کسى نیست، جز فاطمه زهرا علیهاالسلام و به همین دلیل او را زهرا علیهاالسلام نامیدند زیرا نورش آسمانها را روشن ساخت. در ادامه ى این روایت زیبا پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم مى فرمایند:

«یابن مسعود اذا کان یوم القیامه یقول الله جل جلاله لى و لعلى ادخلا الجنه من شئتما و ادخلا النار من شئتما و ذلک قوله تعالى (القیا فى جهنم کل کفار عنید) فالکافر من جحد نبوتى و العنید من جحد بولایه على بن ابى طالب علیه السلام و عترته و الجنه لشیعته و لمحبیه »اى پسر مسعود، چون روز قیامت فرارسد، پروردگار به من و على علیه السلام مى فرماید: هرکس را که مى خواهید به بهشت ​​داخل کنید و به جهنم بفرستید هرکس را که مى خواهید. و این قول پروردگار در قرآن مجید است که (القیا فى جهنم کل کفار عنید) (۱)

هر کافر متکبر لجوج را به جهنم افکنید پس کافر کسى است که از نبوت من سرپیچى کند و عنید کسى است که از ولایت على بن ابى طالب علیه السلام و عترتش و محبت کردن به شیعیان و دوستانش سر باززند. (۲)
و در روایت دیگرى است که:

خداوند نور پنج تن را از نور عظمتش آفرید، و آسمان و زمین را از نور پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و عرش و کرسى را از نور على علیه السلام و لوح و قلم را از نور حسن علیه السلام و حورالعین را از نور حسین علیه السلام آفرید. مشرق و مغرب عالم در ظلمت و تاریکى بود. فرشتگان از این ظلمت به خدا شکایت کردند و خدا را به این انوار قسم دادند که ظلمت را بردارد.

این بود که خداوند روح و نور فاطمه علیهاالسلام را آفرید، و مشرق و مغرب آفرینش روشن شد.

۱ – سوره ى مبارکه ى ق، آیه ى ۲۴٫
۲ – بحارالانوار، ج ۴۰، ص ۴۳٫

پایگاه اطلاع رسانی مرکز مطالعات و تحقیقات اسلامی سروش حکمت مرتضوی

ریحانه دهباشی